Behouden

Van gouden horloge naar de gouden combi­werker

Artikelafbeelding

Ik herinner mij nog de eerste keer dat ik met een gebakje in mijn hand een collega feliciteerde die een veertigjarig werkjubileum vierde. Ik ben zelf sinds zeven jaar aan het werk en schrok ervan dat deze collega al aan het werk was ver voordat ik überhaupt geboren werd. En nog voor dezelfde baas ook. Toen ik zelf op het punt stond om binnen twee jaar naar mijn derde baan over te stappen, drukte mijn moeder mij op het hart wel aan mijn cv te denken. 

Terug naar Blogs

Op de arbeidsmarkt zijn steeds meer mensen actief die – voor de afwisseling of voor hun eigen ontwikkeling – niet te lang op één plek willen werken. Mensen voor wie uitdaging in het werk een belangrijk onderdeel is van of zij voor een organisatie willen (blijven) werken. Tegemoetkomen aan de behoefte van dit type werknemer is nodig om een deel van de ambities van het programma Toekomstbestendige Arbeidsmarkt Zorg waar te maken. Wat kunnen werkgevers in zorg en welzijn betekenen voor deze groeiende groep werknemers? Hoe behouden we hen voor de zorg?

Er wordt al op verschillende manieren en verschillende plekken geëxperimenteerd met het combineren van verschillende banen en werkzaamheden. En dat onder verschillende namen: combi-banen, duobanen, stapelbaan, hybride docenten. Welke smaakjes zijn er binnen zorg en welzijn? En hoeveel combi-werkers heb jij al in huis?

We kennen de werknemers die naast een contract met een klein aantal uren als zzp’er aan de slag gaan en ook verkenningen naar regionaal werkgeverschap in de vorm van flexpools. Daarnaast wordt er gewerkt met hybride docentschap – werkenden die hun werk combineren met een of twee dagen in de week voor de klas. Dit betekent een verhoging van de kwaliteit van het onderwijs want daar krijgt de praktijk een grotere rol. En voor werknemers is het een mooie manier om hun enthousiasme vanuit werkervaring en expertise te delen. Verder proberen organisaties met afwisselende ‘piek en dal’-momenten (bijvoorbeeld bso en ouderenzorg of verpleegkundigen en praktijkondersteuners bij huisartsen) personeel uit te wisselen. Of door een gezamenlijke vestiging van kinderopvang en ouderenzorg extra ondersteuning te geven aan en krijgen van collega’s uit een andere branche (zoals Archipel en Kids Society Erica in Nuenen). Het zijn die grensgebieden waar innovatie vaak start.

Wat is er nog meer denkbaar? De combinatie tussen werken voor een zorgorganisatie en voor een gemeente binnen het sociaal domein? Of een combinatie met werken voor een startup die zorgtechnologie ontwikkelt?

Het gaat niet zonder slag of stoot – veel werknemers die meerdere werkgevers hebben geven aan het moeilijk te vinden de roosters en verwachtingen te combineren. Daarnaast kan het ertoe leiden dat een werknemer zich bij geen enkele organisatie echt onderdeel voelt van het team. Verder kan het een puzzel zijn om het financieel en juridisch goed te regelen voor de werkgevers.

Wanneer je als werkgever deze ruimte biedt aan ondernemend personeel, bind je hen aan jouw organisatie. Je verhoogt het werkplezier en investeert daarmee in behoud. Daarnaast stimuleer je de ontwikkeling van medewerkers, want van nieuwe taken leer je. Hierdoor draag je bij aan de opgaven van het programma ‘Toekomstbestendige Arbeidsmarkt Zorg’.

Want zeg nou zelf – aan hoeveel werknemers denk jij het gouden horloge voor veertig dienstjaren nog uit te kunnen reiken?